2. K. (E) SS/D 1199

Ordre de Bataille Pułku "D"

SS-Standarte Deutschland was formed 1934 as SS-Standarte 2 / VT from Politische Bereitschaft Würtemberg, Politische Bereitschaft München and Hilfswerk Schleissheim (Austrian volunteers).
It was soon renamed SS-Standarte 1 / VT when Hitler ordered that SS-Leibstandarte Adolf Hitler not would be included in the numbering sequence. It was renamed SS-Standarde Deutschland at the Parteitag at Nuremberg 1935.
The command of this unit was transferred to the army during the mobilisation Oct 1938. It took part in the annexation of Austria and later the occupation of the Sudetenland.
It was motorized after the Anschluss and took part in the annexation of Bohemia and Moravia Mar 1939. It was ordered by Hitler that it should be expanded to a division but this was postponed due to the outbreak of war. It took part in the invasion of Poland attached to Panzer-Division Kempf and following that campaign it was used to form SS-Division Verfügungstruppe(later renamed Das Reich).
Commanders
SS-Standartenführer Felix Steiner
Manpower strength
Jan 1935
1.722
Jan 1936
2.580
Jan 1937
2.951
Jan 1938
3.186
Dec 1938
2.850
Order of battle (Feb 1935)
Stäbe SS-Sturmbann x 3
SS-Schützen-Stürme x 9
SS-Kradschützen-Sturm
SS-Maschinengewehr-Stürme x 3
SS-Minenwerfer-Sturm
SS-Nachrichten-Züge SS-Sturmbann x 3
SS-Panzerspäh-Zug
SS-Musikzüge SS-Sturmbann
SS-Kraftfahrkolonnen x 3

Order of battle (Sep 1939)
Regiment Stab
I. Infanterie-Bataillon (mot)
II. Infanterie-Bataillon (mot)
III. Infanterie-Bataillon (mot)
13. Infanterie-Geschütz-Kompanie (mot)
14. Panzerabwehr-Kompanie (mot)
15. Kradschützen-Kompanie
Nachrichten-Zug
Kradschützen-Zug
Musikkorps

SS VT

(Umundurowanie zołnierzy dywizji SS-VT z okresu kampanii na Zachodzie roku 1940)

>>WAFFEN SS<<

Dzieje Waffen SS sięgają 1933 roku, gdy Hitler nadał swej ”Stabswache” nazwę ”Leibstandarte SS-Adolf Hitler” (pułk gwardii przybocznej – Adolf Hitler) tworząc z niej formację zbrojną niezależną od regularnej armii i policji.Na początku 1936 roku dokonał się podział skoszarowanych jednostek SS na dwa zasadnicze piony: SS-Verfügungstruppe oraz Totenkopfverbände. Od kwietnia 1936 roku obydwa te piony zostały oficjalnie mianowane ”organizacjami w służbie państwowej” i opłacane z budżetu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.1 października 1936 roku w ramach Głównego Urzędu SS utworzony został Inspektorat Verfügungstruppen pod kierownictwem Paula Haussera – b. Generała Reichswehry, a następnie szefa Stahlhelmu w okręgu Berlin-Brandenburg. Przez krótki czas po wchłonięciu Stahlhelmu przez S.A., Hausser był Standartenfuhrerem S.A., lecz szybko uplasował się na nowym stanowisku komendanta szkoły oficerskiej SS ”Junkerschule Braunschweig”. W 1936 roku Hausser wraz z nominacją na SS-Brigadefuhrera został głównym inspektorem Verfügungstruppen. Miał on przekształcić słabo wyszkolone militarnie jednostki SS (liczące wówczas ok. 8,5 tys.) w sprawne, wyćwiczone i wyposażone w nowoczesną broń oddziały. Dobór odpowiadał ścisłym kryteriom nazistowskiego światopoglądu i odpowiednim wymaganiom fizycznym (minimum wzrostu dla Leibstandarte wynosiło 180 cm, dla pozostałych jednostek 175 cm). Czas trwania służby wynosił tam 4 lata dla szeregowców, 12 dla podoficerów, a 25 dla korpusu oficerskiego. Otwartą drogę do formacji mieli przede wszystkim członkowie Hitlerjugend.Już w 1937 roku wprowadzono w tych oddziałach mundury polowe koloru ”feldgrau”, mające na wyłogach runiczne znaki SS i symbole stopni. W roku następnym wprowadzono oznaczenia rodzajów broni (piechota, saperzy). W skład Verfügungstruppen wchodziły wówczas trzy pułki: ”Germania”, ”Leibstandarte Adolf Hitler”, ”Deutschland”. Kadra oficerska SS szkolona była w dwóch szkołach: ”Junkerschule Braunschweig” oraz Junkerschule ”Bad Toltz”, w których pobierało naukę łącznie 400 oficerów w ciągu roku. Obok przedmiotów związanych z wiedzą wojskową prowadzono wykłady i ćwiczenia w myśl wytycznych ”SS-Schulungsamt” (urzędu szkolenia SS) – specjalnie wyznaczeni funkcjonariusze SS zajmowali się indoktrynacją ideologii nazistowskiej w jej najbardziej szowinistycznym wydaniu.Przeznaczenie tej formacji, która stała się zalążkiem późniejszej Waffen-SS, określił Himmler w następujący sposób: ”Verfügungstruppe została zorganizowana po to by wziąć udział w wojnie i walczyć na polach bitew. Przelewając swoją krew na froncie, zdobędzie sobie moralne prawo do walki z sabotażystami i wrogami wewnętrznymi”.

Kierownictwo NSDAP, a przede wszystkim sam Hitler zdawał sobie sprawę, że część kadry oficerskiej nie jest jeszcze ściśle związana z nazizmem. Tworzona już wówczas w zalążkowej postaci kadra dowódcza przyszłej Waffen-SS miała więc kształtować odpowiednią rezerwę dla ewentualnego zastąpienia ”niepewnych” politycznie oficerów Wehrmachtu oraz dla indoktrynacji ideologii nazizmu wśród jego masy żołnierskiej.W 1936 roku stan liczebny batalionów wartowniczych SS zwiększył się do 35 tysięcy. Od marca 1936 roku oddziały te przyjęły nazwę: SS-Totenkopfverbande (oddziały ”trupiej czaszki”). Tajne rozporządzenie Hitlera z 17 sierpnia 1938 roku stwierdzało, że oddziały te nie są ani częścią Wehrmachtu, ani policji, lecz stałą formacją zbrojną SS, powołaną do ”wykonywania specjalnych zadań o charakterze policyjnym”.Hitler sugerował, że uzbrojone jednostki SS, występując w wypadku rozruchów wewnętrznych, zastąpią Wehrmacht w stłumieniu ruchu mas ludowych.I chociaż liczebny wzrost formacji wojskowych SS postępował powoli, niemniej jednak Hitler starał się wszędzie eksponować te oddziały, wysyłając je już w 1938 roku do Nadrenii. Dwa lata później, w marcu 1938 roku, w składzie wkraczającego do Austrii XVI korpusu gen. Heinza Guderiana znajdował się batalion zmotoryzowany z Leibstandarte SS, dowodzony przez SS-Obergruppenfuhrera Seppa Dietricha. Anschluss Austrii i związane z tym wzmocnienie osobistego prestiżu Hitler wykorzystał do rozszerzenia składu Verfügungstruppen, tworząc nowy pułk „Der Führer”, a także powiększając drugi pion skoszarowanej SS – mianowicie oddziały Totenkopfverbande do stanu liczebnego 8,5 tysiąca.Problemy wynikające z faktu rozrastania się SS uregulować miało tajne rozporządzenie Hitlera z 18 sierpnia 1938 roku. Rozporządzenie to miało dokładnie określić zadania istniejących wówczas głównych pionów Schutzstaffeln: ”Allgemeine SS (ogólna SS). Skupia ona członków nie wchodzących w skład stałych skoszarowanych jednostek. Allgemeine SS odbywa regularne ćwiczenia wojskowe i szkolenia polityczne, jest głównym oparciem i rezerwą kadrową dla skoszarowanych jednostek SS czyli Verfügungstruppen i Totenkopfverbande. Allgemeine SS nie powinna być uzbrojona na wzór oddziałów wojskowych.SS-Verfügungstruppen, SS-Totenkopfverbande i SS-Junkerschulen, a także jednostki zapasowe powinny być uzbrojone, szkolone i zorganizowane jako formacje militarne. W czasie pokoju będą one podlegały rozkazom Reichsfuhrera SS. Broń, amunicja i podręczniki wyszkolenia bojowego będą dostarczane przez Wehrmacht. W tym okresie jednostki nie będą organizacyjnie związane z Wehrmachtem.Reichsfuhrerowi SS powierzono zadanie odpowiedniego doboru kadry pod względem rasowym i politycznym. Oprócz tego Hitler zastrzegał sobie prawo do podejmowania ostatecznych decyzji w sprawach organizacji, stanu liczebnego i uzbrojenia jednostek SS.
W razie ogłoszenia mobilizacji jednostki Verfügungstruppen SS miały podlegać rozkazom OKH (Naczelnego Dowództwa Sił Lądowych) w sensie militarnym, natomiast pod względem politycznym – pozostać ogniwem NSDAP. Jeśli zaistnieje konieczność wykonania zadań wewnątrz Rzeszy, oddziały SS podporządkowane zostaną pod względem operacyjnym Reichsfuhrerowi SS. Totenkopfverbande miały być przeznaczone dla celów specjalnych o charakterze policyjnym. W czasie pokoju z oddziałów tych rekrutowała się straż obozów koncentracyjnych i więzień.W wojnie polsko-niemieckiej we wrześniu 1939 roku uczestniczyły obok oddziałów Wehrmachtu jednostki SS. Pułki SS ”Deutschland”, pułk artylerii SS, batalion zwiadowczy SS i pułk pancerny utworzyły zgrupowanie pod dowództwem gen. Wernera Kempfa. Inne zgrupowanie SS, utworzone w składzie X Armii gen. Walthera von Reichenau, obejmowało część ”Leibstandarte Adolf Hitler” oraz batalion saperów (”SS-Pioner Sturmbann”). Batalion ”SS-Totenkopf Gotz” utworzony został w okolicach Gdańska i przemianowany następnie na ”SS-Heimwehr Danzig”. W wojnie przeciwko Polsce uczestniczyło obok oddziałów Wehrmachtu kilka większych jednostek SS, wśród nich pułki (”SS-Standarte”) ”Germania”, ”Adolf Hitler” i ”Gross Deutschland”. Podczas marszu na wschód pułk SS ”Germania” stoczył 16 września 1939 roku bitwę z oddziałami polskimi między Jaworowem i Sądową Wisznią ( na wschód od Przemyśla). Jednostki polskie, pod dowództwem płk. Prugara-Ketlinga i ppłk. Popiela, rozgromiły w nocnym szturmie cały niemal doborowy pułk SS ”Germania”. Zdobyto przy tym dużą ilość sprzętu wojennego, biorąc do niewoli znaczną grupę jeńców.W walkach o zdobycie Warszawy z czwartą dywizją pancerną Wehrmachtu współdziałał od 9 września 1939 roku pułk SS ”Leibstandarte Adolf Hitler”. Pułk ten stoczył w następnych dniach z oddziałami polskimi bitwę w rejonie Ożarowa.Na przełomie listopada i grudnia 1939 roku uformowano już 3 dywizje oraz 14 pułków (Totenkopfstandarten) w skład których weszli rezerwiści z Allgemeine SS, powołani ”dla wzmocnienia sił policyjnych”.Allgemeine SS liczyła już wtedy około 250 tysięcy członków. Część z nich powołano do służby czynnej w wojsku, część zaś stanowiła bazę rekrutacyjną dla Waffen-SS.Pragnąc rozszerzyć liczebność Waffen-SS, Himler i Berger musieli rozpocząć pertraktacje z Naczelnym Dowództwem Wehrmachtu. Trwały one całą zimę 1939-1940r. Głównym atutem Himmlera, był argument, że dywizje SS, zapewniając wewnętrzny spokój, stanowią rękojmię sukcesów Wehrmachtu.Naczelne Dowództwo Wehrmachtu (OKW) wyraziło w lutym 1940 roku zgodę na utworzenie formacji SS (bez Totenkopfverbande), jako niezależnej rezerwy, administrowanej wspólnie przez SS i OKW. 2 marca 1940 roku Himmler przyjął propozycję OKW. Tę datę można uznać oficjalnie za powstanie Waffen-SS. Sprawa SS-“Totenkopfverbande“ nie została wówczas definitywnie uregulowana, chociaż formalnie uznano ją także za część Waffen-SS.

W przededniu ataku na Polskę 1 IX 1939 główne siły SS-Verfügungstruppen przedstawiały się następująco:
Leibstandarte SS "Adolf Hitler",
SS-Standarte "Deutschland",
SS-Standarte "Germania",
SS-Standarte "Der Führer",
SS-Nachrichtensturmbann,
SS-Artillerie Regimen t,
SS-Aufklärungsabteilung,
SS-Pionieresturmbann.

2 K (E) SS "D" 3283

2 K (E) SS "D" 3283

1 K (E) SS "D" 3541

1 K (E) SS "D" 3541

1 K (E) SS "D" 1081

Górna połówka - 1 K (E) SS "D" 1081

3 K (E) SS "D" 2692

Górna połowka - 3 K (E) SS "D" 2692